Het zit erop! Forza is alweer voorbij! Niet normaal zo snel als die dagen gaan! Gister na de Stelvio was het tijd voor een feestje ipv het schrijven van een stukje dus vandaar een dag later………..

Gisterochtend lichte spanning bij het ontbijt. Het zonnetje schijnt en de Stelvio staat op het programma en dat is voor de fietsers de berg der bergen.  De apotheose van Forza4Energy4All! Er zijn er een paar van ons team die erop en erover willen, maar eerst maar eens boven zien te komen en dan besluiten we wie er nog gaat afdalen voor een tweede beklimming. Eenmaal onderweg wordt de groep al snel uit elkaar getrokken en blijkt het niveau verschil. Gerda doet lekker haar ding en hangt ergens achteraan. Rustig maar gestaag klimt zij door, terwijl de mannen al een stuk verder zijn. De supporters stoppen eerst een keer om Gerda wat extra moed in te spreken. Niet dat zij dat nodig heeft, maar als we het nu niet doen, komt het er niet van, want we willen natuurlijk boven staan als de eerste mannen boven komen. En dat lukt! Onderweg nog een keer gestopt op een stuk waarop ze het allemaal moeilijk hadden en blij waren met ons geschreeuw. Toen bleek al dat sommigen één beklimming genoeg vonden en dat zij nu al besloten hadden om zeker niet voor de tweede keer te gaan. Het was dus zwaar! Na de stop snel door naar boven en ons installeren in de zon op een terras bij de finish waar de boog van Energy4All opgesteld staat. Melle was vanochtend bijna de hele ochtend gezellig wakker geweest in de auto, ongelooflijk. Toen ik aankwam in het restaurantje voor een voeding en een schone luier begreep ik hoe dat kwam. Meneer had alweer alles onder gepoept, dus tijd voor niet alleen een schone luier, maar ook schone kleren. Ik had dit keer geen goede timing, want terwijl ik daar mee bezig was is Hans gefinisht. En wat een mooie witte finish was het dit jaar. Er lag sneeuw hoog in de bergen. Nee niet op de weg, maar wel in de omgeving. Het was heel mooi om te zien hoe je op een gegeven moment een wit landschap in reed.  Hans had lekker gefietst, ongeveer dezelfde tijd als vorig jaar en wilde nog wel voor de tweede ronde gaan. Helaas is hij , blijkt later, de enige van ons team en daarom besluit hij, gelukkig, om het dan ook maar bij één keer te laten. Dat is wel zo gezellig, want nu kunnen we met z’n allen wachten op de komst van Gerda. Zij komt als allerlaatste fietser binnen, want de vrouw die nog achter haar zat is afgestapt. Superknap en iedereen is apetrots! Daar moet op geproost worden! Als Gerda een beetje is bijgekomen komt de champagne tevoorschijn en wordt er geproost op de goede afloop en op weer een succesvolle editie van Forza 2015! De vrouwen vonden dat Gerda wel wat extra’s had verdiend en daarom hebben zij voor haar een wielershirt met alle drie de bergen erop gekocht Dit hebben we boven op de Stelvio overhandigd. Gerda was hier erg blij mee en wat bleek? Erik had precies hetzelfde shirt, maar dan in een andere kleurstelling! Nu kunnen zij dus helemaal mooi bij elkaar passend samen fietsen. Inmiddels lag Melle alweer lekker te slapen in zijn maxi cosi, dwars door alle muziek heen.

Toe iedereen was bijgekomen en wat gedronken had, was het tijd voor de afdaling voor de mannen. Gerda had van tevoren al aangegeven niet te willen dalen, dus zij wordt door de organisatie naar beneden gebracht. Dit omdat onze auto al vol beladen was met Mia, Yvonne, Tessa, Melle en Karin. Voor Karin was dit de enige berg waar ze mee naar de top is gegaan en dat was een goede keuze. Zij heeft de rest van de dagen lekker rustig aan gedaan om de laatste dag alles mee te kunnen maken. Het was fijn om met z’n allen boven te zijn op de laatste dag.  De mannen waren met de fiets nog eerder weer bij het hotel dan wij met de auto. Samen lekker nog wat gedronken in de tuin van het hotel. Ja, in de tuin, zo’n lekker weer was het vandaag! Wat een mazzel hebben we gehad met het weer! De voorspellingen waren niet al te best en wisselden zo ongeveer met het uur, maar het was alle drie de dagen super!

Tijdens het diner heeft Hans nog even iedereen persoonlijk bedankt en een medaille overhandigd, die ik voor iedereen had gekocht Een echte, heerlijke medaille van chocola! Na het eten was het tijd voor  het filmpje van de dag en de bekendmaking van het eindbedrag wat Forza4Energy4All heeft opgebracht dit jaar. Minimaal 107.440 euro kwam er op het scherm tevoorschijn! Wat een bedrag! Dat is een feestje waard! We kregen allemaal een glas prosecco overhandigd en Hans heeft nog even uitgelegd waarom hij wel een ‘kling’ wil horen bij het proosten. Nou, en ik kan je vertellen dat die kling duidelijk hoorbaar is als er meer dan 60 mensen samen proosten! Daarna hebben wij snel nog even wat foto’s gemaakt en bekend gemaakt wat team Forza4Mees heeft opgehaald dit jaar. Voor ons stond de teller op minimaal €32.449! Een superprestatie waar we heel trots op zijn met z’n allen. Dank aan iedereen die hier op welke manier dan ook aan mee heeft gewerkt! Daar moet op geproost worden! Alweer? Ja alweer! Want proosten staat voor gezelligheid en genieten en dat is wat Mees ons geleerd heeft! Genieten van elke dag! Een wat hebben we genoten van deze dagen. Genoten van de mooie omgeving hier, van het geweldige hotel, van alle deelnemers, van ons team, van de sfeer die er hangt tijdens het evenement en in het team onderling, van de aanloop er naar toe met als hoogtepunt Festa di Ravenstein, van de geweldige organisatie, van ons heerlijke appartement, van de mooie filmpjes, van alle mooie momenten, maar het meest heb ik nog genoten van onze kleine man Melle! Hij heeft het super gedaan en is een voorbeeldige supporter geweest!

Forza, forza, forza!

T.