Eerst nog even iets over wat ik gister vergeten te vertellen ben:

Bij ons eerste diner samen op woensdagavond had Paulien een aantal kaartjes gemaakt met quote’s hierop, waarvan iedereen er eentje uit mocht zoeken die je passend voor jou vond en die je zou helpen om boven te komen. Ik had uitgekozen: ‘niet iedere dag is mooi, maar er zit iets moois in elke dag’. Een mooi gebaar om zo maar wat kaartjes op elke tafel te gooien, waarover gepraat kan worden!

Vandaag was de Mortirolo aan de beurt en dat was een iets ander verhaal dan de Gavia van gisteren. Alleen maar lopen op de verharde weg , zonder gids en véééél steiler dan gisteren! Een pittige wandeling van een kleine 3 uur. Geen watervalletjes en weinig mooie uitzichten onderweg, bijna alleen maar bos om je heen.

Bij de eerste en enige verzorgingspost stond onder andere Paulien ons op te wachten en ik heb van haar een heel mooi armbandje gekregen met de tekst ‘never, never give up!’ gekregen. Lieve Paulien, dank je wel voor je lieve gebaar!

Mooi was dat alle deelnemers over deze weg kwamen, fietsers, wandelaars en een hardloper, iedereen kwam elkaar tegen en moedigde elkaar aan. Vandaag hadden Tamara en ik meer het gevoel een echte prestatie geleverd te hebben, meer dan gister. Het was zwaar, maar wel te doen.  Het kostte ons wat meer energie dan gister, maar gelukkig hebben we daar genoeg van op voorraad!

Uiteindelijk hebben Tamara en ik de hele weg gelopen met Saskia (moeder van Jenske) en Anke (moeder van Tim).  Wij hadden hetzelfde looptempo en we hadden het gezellig samen. Met z’n vieren haalden we de top waar DJ Hans het nummer “Proosten’  van Guus Meeuwis draaide, een liedje wat voor ons over Mees gaat en over hoe hij in het leven stond. Bovendien hield hij ook letterlijk van proosten, van de kling en van de vaak bijbehorende gezelligheid. Een emotioneel moment dus. maar dat zullen jullie nog wel terug zien in het filmpje van vandaag.

We hebben het samen weer geflikt en zijn helemaal klaar voor dag 3!